Ogromny postęp jaki dokonał się w ostatnim półwieczu w naukach podstawowych i medycznych dotyczy również chirurgii stomatologicznej i szczękowo – twarzowej. Rozwój tych dyscyplin jest zasługą przede wszystkim liderów (kolejnych kierowników Jednostek uczelnianych) – wybitnych lekarzy, naukowców i nauczycieli akademickich, którzy inspirowali i nadawali jego kierunek przy czynnym udziale zaangażowanych Uczniów i Współpracowników.
W 1951r. utworzono Katedrę i Zakład Chirurgii Stomatologicznej AM, pod kierownictwem dr hab. Jerzego Drozdowskiego (ucznia Łepkowskiego), który prowadził leczenie i dydaktykę z 4 asystentami, a chorych wymagających hospitalizacji leczył w II Klinice Chirurgii Ogólnej AM.
Kolejny kierownik – doc. dr Henryk Dorski (1954) prekursor krakowskiej chirurgii szczękowej, utworzył 20 – łóżkowy oddział szpitalny, gdzie leczono obrażenia, niezłośliwe nowotwory, zapalenia i wady rozwojowe twarzoczaszki. Zatrudnił kilku chirurgów ogólnych i młodych absolwentów Oddziału Stomatologii AM, był autorem świetnego podręcznika pt. Chirurgia Szczękowa, w którym zawarł teoretyczne podstawy chirurgii stomatologicznej i szczękowej, służący studentom przez wiele lat.
W 1962r. kierownictwo Jednostki objął prof. dr Tadeusz Pawela, zaangażowany dydaktyk, który zwiększył liczbę łóżek do 46 i utworzył pracownię protetyczną, zmienił nazwę Jednostki na Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowej i Stomatologicznej AM; zintensyfikował działalność naukową m.in. dotyczącą problemów zapaleń zębopochodnych, obrażeń kości szczękowych, guzów nowotworopodobnych. Po Jego odejściu w 1971r. kolejnym kierownikiem (przez ok. 30 lat) był prof. dr Stanisław. B. Bartkowski, wysokiej klasy specjalista chirurgii szczękowo – twarzowej i chirurgii plastycznej. W tym okresie nastąpił dynamiczny rozwój zwłaszcza działalności klinicznej przy współpracy interdyscyplinarnej. Znacznie poszerzył się zakres wykonywanych procedur chirurgicznych i metod leczenia m.in. obrażeń twarzoczaszki (ze szczególnym uwzględnieniem chirurgii oczodołowej), nowotworów włącznie z rekonstrukcją operacyjną ubytków tkanek i rehabilitacją protetyczną, zapalenia kości (własna metoda leczenia skojarzonego), wad rozwojowych itd. Ośrodek Krakowski znalazł się w ścisłej czołówce krajowej. Wydano dwa skrypty i doskonały podręcznik chirurgii szczękowo – twarzowej służący do dziś studentom i lekarzom stomatologom.
Po restrukturyzacji w 1996r. Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowo – Twarzowej UJCM dalej rozwijała swoją działalność naukowo – dydaktyczną i kliniczną, a od 2002r. - już pod kierownictwem prof. dr hab. Jana Zapały, który wdrożył nowe techniki chirurgiczne (np. zabiegi endoskopowe, złożone przeszczepy łączone mikrochirurgicznie w rekonstrukcji ubytków po zabiegach onkologicznych) itd.) stąd aktualna nazwa – Katedra i Klinika Chirurgii Czaszkowo – Szczękowo – Twarzowej, Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej IS UJCM.
Natomiast od 1996r. Zakład Chirurgii Stomatologicznej IS UJCM pod kierownictwem dr hab. Jadwigi Stypułkowskiej prof. UJ (do 2004r.), a następnie – dr hab. Małgorzaty Zaleskiej – kontynuował nauczanie studentów, szkolenie specjalizacyjne, prowadził działalność leczniczą i naukowo - badawczą w zakresie następującej problematyki: nowotwory i guzy zębopochodne oraz torbiele kości szczękowych, zasady antybiotykoterapii w chirurgii stomatologicznej, autotransplantacja zębów, krioterapia zmian przedrakowych, zapalenia zębopochodne w etiopatogenezie miażdżycy, chirurgia dolnego zęba mądrości, zastosowanie komórek progenitorowych tkanki tłuszczowej do uzupełnienia ubytków żuchwy itd. Wydano 2 podręczniki (b. wysoko ocenione) dla studentów i lekarzy na temat współczesnej farmakoterapii w chirurgii stomatologicznej i szczękowej, oraz nowotworów i guzów zębopochodnych kości szczękowych.
Dorobek naukowy i zawodowy Pracowników w/wym. Jednostek od 1951r. zostanie podsumowany i podany w liczbach w pełnym opracowaniu (było to: 6 habilitacji, 40 doktoratów, wydano 5 podręczników, wiele publikacji).